دروغ دلنشین

 همیشه به دروغ میگفتی دوستت دارم...
همیشه مرا به انتظار غروب آفتاب میکاشتی ...
همیشه گلهای رازقی را به انتظار باران میزاشتی
همیشه خورشید را به خجالت وا میداشتی...
و من همچنان دروغهایت را باور دارم...
و من کماکان ابرهای سیاه را بخاطر پنهان کردن آفتاب سرزنش میکنم...
با تو ام عشقم...چترت را کنا ربگذار...بگذار باران خیسمان کند...
بگذار اشکهایم با قطرات باران جاری شود...
قدمهایت را آهسته بر دار...نگذار احساسم دگرگون شود...
چه حس نابی دارم من...انگشتانت گوئی میخواهند تمام جسمم را تسخیر کنند...اما تو چندیست مرا تسخیر کرده ای...به همان پرستوهائی که همیشه
مرا به یادت تو و به آهنگی که با شنیدنش دزدکی اشک میریختی...میدانی
کدام آهنگ را میگویم...
از لحظه ای که رفتی بارون داره میباره...
این دل دیگه توان رفتنتو نداره...
از لحظه ای که رفتی ستاره سرنگونه، آینه عزا گرفته، دلت ترانه خونه...
از لحظه ای که رفتی دنیا رو شونه هامه...
اندوه رفتن تو هر ثانیه باهامه...
نزار عشقم...نزار امید و آرزومونو ازمون بدزدند...
همیشه عاشقت میمانم...برای همیشه توی قلب من جای داری...
حالا تو هی به دروغ بگو من هم همینطور...من هم مثل همیشه باور میکنم...

[+] نوشته شده توسط روزبه جاوید در 1:15 قبل از ظهر | |

محبوبه

 محبوبه شبم بیا
چشمهایم بدنبال کدام محبوبه شبی سرگردان مانده اند ...پیدایش نمی کنم ...انگار در همین حوالی بود.... همین نزدیکی ها در کنار آن
.کلبه ...شاخه های خشک درخت انار...و کلاغهای سیاه شاهد بودند...شالی بر سر داشت...اندام قلمیش خوب یادم هست...
چشمهایش گوئی ساختگی بود...نگاهش مستم میکرد....گذرم که به آن حوالی می افتاد...از دور صداي دلنشینش را می شنیدم ...
که من را می کشید سوي خود.طلسمم می کرد .... به خود که می آمدم آنجا بودم... در کنارهمان کلبه...صدای آوازش عاشقترم میکرد...همیشه تنها بود...درست مثل من ......آوازش همیشه از دل بود و برای دل... شکایتی نداشت از هیچ کس و هیچ جا... و این چه غریب می نمود براي من... که از همه کس و همه جا دلگیر بودم .... امروز آمدم با این قصد که بپرسم او کیست... از کجا آمده؟ اینجا چه می کند... نمی دانم پیدایش نمی کنم جایی همین حوالی بود .... در کنار آن سرو بلند...میان شاخه های گیلاس...بویش را حس میکنم...صدایش را میشنوم... اما چرا او را نمیبینم...صدایش میکنم...محبوبه...محبوبه شب...محبوبه شبم بیااااااا...اما ........
دوباره غمگین باز گشتم تا با یادش زندگی کنم.......  

[+] نوشته شده توسط روزبه جاوید در 1:13 قبل از ظهر | |

هی تو

 هی تو...

دارم هر روز مرگی مزخرف را تجربه میکنم...

تو...هر روز را با عشقی دیگر میگذرانی...

عجب تفاهمی...چه زیبا و عاشقانه...

من هر روزم را سپیده قی میکنم...

و تو...و تو...و تو هر روزت همخوابگی هوسی گذران...

[+] نوشته شده توسط روزبه جاوید در 1:0 قبل از ظهر | |

خسته

 تا کجاآخر چرا باید زدلتنگی نوشت

تا کدام ابر سیاهی دیده از باران گرفت

از زمین یا آسمان باید بنالم از فراق

یا فقط با گریه های بی قرار باید نوشت

تا کجا باید دوید و تا کجا باید نشست

تا کجای آسمان باید تنید و تا کجا ی سرنوشت

عشق رادر چشم تو جویم ولی تنها شدم

تا به کی باید شنید و در دلم غوغا نشست

[+] نوشته شده توسط روزبه جاوید در 11:50 بعد از ظهر | |

گمشده من

 بدنبال گمشده ام...خاطراتم را ورق میزدم...

همه تکراری بودند...به جز یکی ...که چه غریبانه نگاهم میکرد...

چه مظلوم مینگریست مرا...دستانش را ملتمسانه بسویم دراز کرد...

صدایش با حزن و اندوه دم ساز بود...چشمانش غزل عشق سر دادند...

ریتم نا منظم قلبش ...مرثیه خوان بی وفائیها بود...

چه غریب است این خاطره...این همان گمشده من است...

در لا به لای جنگل خاطراتم ...عشقی را یافتم که سالها در انتظارش ...بیقرار بودم

[+] نوشته شده توسط روزبه جاوید در 3:43 بعد از ظهر | |

دلم گرفته

 آهای با تو ام دلم گرفته...آری با توام...خدااااا

بغضی دارم...به بزرگی کوه بیستون...شیرین کجایی

غمی دارم...تا انتهای آسمان ...ماهم کجایی

اشکی دارم...سیلاب گونه...رخساره من کجایی

دنیایی دارم...پر از اندوه...مرضیه کجایی

تو بگو...آری تو...خدای من...خدای مهربانیها...خدای عشق...تو بگو

چه کنم...چگونه بغضم را رها کنم...

دیگر نه تابی مانده ...و نه تحملی...فقط غم مانده و حسرت...

امشب دوباره دلم هوایت را کرده...

دوباره میخواهم با تو خلوت کنم...

میخواهم کلی با هم گریه کنیم...

من برای تو...و تو برای من...

[+] نوشته شده توسط روزبه جاوید در 8:35 قبل از ظهر | |

خواب

 در عمق نگاهت بودم...که خواب مرا برد

در سرزمین خیالت بودم...که تو آمدی

آمدی ...دوباره عشق را در من زنده کردی

حس زیبای تنت مستم میکرد...

مست و مدهوش شدم...در دیار مستان عاشقی کردیم...

خواندیم ...آواز خوش مستی

با ستارگان میرقصیدیم...و با مهتاب غزل میخواندیم

عاقبت وقت رفتن شد...تو رفتی و من ماندم و آئینه اتاقم

که تنهایی مرا پر میکرد از من...

[+] نوشته شده توسط روزبه جاوید در 9:35 بعد از ظهر | |

تنها

تنها در سکوت بی انتهای شب صدایت میکنم

تنها در جنگل بیقراریم قدم میزنم

تنها...فریاد میکشم...صدایت میکنم...تنها صدای قار قار کلاغها هم صدای من میشوند...گوش کن...چه میشنوی...این صدای تنهایی من است...لعنتی...تو چه میدانی تنهایی چیست...تا حال شقایقی را گریان دیده ای...تا حال التماس نگاهم را خوانده ای...تا حال زجه سکوتم را شنیده ای...خیر...میدانم که نمیدانی ...تو چه میدانی ...تنهایی چه به روزم آورده...ببین چشمانم را...ببین لرزش دستانم را...این تنها هدیه عشق تو به من بوده...فقط یک بار ...صدایم کن...ببین که چگونه برایت میمیرم...

[+] نوشته شده توسط روزبه جاوید در 8:58 بعد از ظهر | |

گمشده

چشمهایم بارانی...خسته از انتظار...

رو به خدا میکنم...کهکشان را مینگرم...

دستانم را بسوی ماه دراز میکنم...

آنرا گوشه ای از خاطراتم جای میدهم

آسمان را پایین میکشم...گلویش را میفشرم...

بهش میگم لعنتی ...عشقم را چه کردی...

آنقدر لگد مال میکنم ستاره گان را...تا دیگر در برابر چشمهایش رقص مستان سر ندهند 

گمشده ی من...کجایی ؟

میخواهم دوباره برایت آواز عشق سر دهم...

می آیی ...یا اینکه دوباره با خاطراتت زندگی کنم...

[+] نوشته شده توسط روزبه جاوید در 9:21 قبل از ظهر | |

لعنت به تو

 میگی عشق منی...چرا با دیگرونی

خودت پیش منی...دلت با دیگرونه

لعنت به تو ...و به خاطراتت...

چرا هر جا برم...قلبم پیشت میمونه...

مگه تو چی شدی...چرا چشمم براته

              

 

[+] نوشته شده توسط روزبه جاوید در 8:55 قبل از ظهر | |

نگاه غم

 هنوز چشمهایم غبار غم را یدک میکشد

هنوز با خیالت شبها را سحر میکنم

هنوز نغمه کلماتت قلبم را نوازش میکند

اما تو...مثل همیشه از من دوری

همیشه چترم را برایت باز گذاشته ام...تا تو بیایی

اما کسی دیگر زیر چترت گرمی لبانت را حس میکند

و من...خوشم...به بوی نسیمی که از جانب تو میوزد

و همچنان قلبم...با نسیم عطر گیسوانت...تپیدن را فراموش میکند

کجایی عشقم...کجایی

[+] نوشته شده توسط روزبه جاوید در 9:26 قبل از ظهر | |

بغض غم

 بغضی خسته در گلو مانده

غنچه نگاهش هنوز تنم را میلرزاند

سرگردان مانده بودم...بیاید...آسمان نگاهش رنگین کمان تاریکی دنیای من شود.

هنوز بیقرار اشک شقایقها هستم

آمد...اشک شوق بود...یا بغض کهنه گلو...نمیدانم

چشمانش...دنیایم را رنگین کرد.

لبانش...لرزش قلبم را...وسوسه میکرد.

صدای ناقوس قلبم...پرندگان عاشق را به آواز دعوت میکرد.

آمد...او فقط سکوت پیشه کرده بود.

و من...همچنان خاطره هایم را برایش رقم میزدم.

و همچنان لبخند ش...غزل شقایقها را برایم ترسیم میکرد.

عاقبت ...رفت.

خیالش را میگویم...خودش چندیست رهایم کرده...

دلخوشم با خاطراتش...

[+] نوشته شده توسط روزبه جاوید در 10:35 بعد از ظهر | |

نگو بدرود

 عشق...جنون...نیاز

عشق چیست؟

 قاصدکی سرگردان

یا شقایقی گریان

نمیدانم. 

چندیست نبودم... نوشته ای ثبت نکردم ...اصلا به وبلاگم سرک نکشیدم

نه اینکه نوشته های دلم تموم شده بود...نه

دلم آزرده بود...دلم رنجور بود...زخمهایش کاری بود

توانی نمانده بود...انگشتانم یخ زده بودند...خلاصه دوران نقاهت تموم شد.

امروز دوباره چشمانم براه است

قلبم بدنبال نگاهی که بلرزاند خیالم را

آری .دوباره شروع میکنم.با قلمی از قامتی خسته.

و جوهری که از شیروانی چشمانم تراوش میکند.

و ورقی برنگ شب. از دفتر شقایقی تنها

آری دوباره شروع میکنم.

من همانم.روزبه.همانی که بخاطر دختری از سرزمین آفتاب چند روزی در دیاری غریب سکنی کرد.

فقط بخاطر این که...دل دختر رنجور و نحیف . روی تخت بیمارستان در انتظار سفر به دیار خوبان جا مانده بود.

من همانم.جاوید.بلی همانی که قلمش فقط بخاطر شقایقهای تنها برقص قاصدکها حرکت میکردند.

دوباره آمدم...برای عزیزانی که همیشه عاشق زندگی میکنند

و من عاشقانه دوستشان دارم

[+] نوشته شده توسط روزبه جاوید در 9:5 قبل از ظهر | |

نگاه عاشقانه

 فقط یک قدم مانده بود...فقط یک پلک تا اسارت وقت داشتم...نگاهم به آسمان بود...دستهایم در هم گره خورده بود...و تو هنوز در آسمان بازی میکردی...چشم بسته اشک ریختن... صفایی دارد...در انتظار نگاهت بود...همان نگاهی که مرا ویران کرده بود...ابرها یک به یک محو میشدند...و تو آرام آرام می آمدی...آه چه چشمانی...وای چه نگاه عاشقانه ای...

[+] نوشته شده توسط روزبه جاوید در 10:20 بعد از ظهر | |

نوشته جاوید

 قلم و دوات و ورق را برای من گذاشته ای...بیایم بنگارم...درد دلهایم را...همان دردهایی که سالیان دراز مرا همراهی میکنند...در بودنت آنقدر نوشتم...آنقدر دردهایم را برایت خواندم و آنقدر در خفا گریستم...اما تو نفهمیدی...فقط نوشته ها را سرسری میخواندی و لایک میکردی...نمیدانستی کلمه به کلمه های این دلنوشته زبان قلبم بود...ندانستی چرا نام دلنوشته را جاوید گذاشتم...نه اینکه نامم را مدام به یادت بیاورم...بلکه این نوشته ها باید جاوید بمانند...قبول دارم...هیچگاه عاشق نبودی...اما این دل بی ریای من...چه عاشقانه برایت میتپید اگر درست عاشقانه گوش کنی ...صدای ناله های مرا خواهید شنید...سکوت کن...چه میشنوی...آهنگ تارهایشکسته قلبم را...باشد...مینویسم ...از خودم ...از تو ...و از برای تمامی عاشقان دردمند...برگهای گلهای وحشی هم رام شدند...اما تو همانی

[+] نوشته شده توسط روزبه جاوید در 10:12 بعد از ظهر | |

مرز شقایق

 در کنج خلوت نگاهم ...در انتظار پریشانی خاطراتت نشسته ام...
بیایی ببری مرا ...تا مرز جنون...
می آیی...میبری...هوشم را ...و من همچنان زانو در بغل...
در انتظار پنجره خیال نشسته ام...بیایی ...ببری....مرا با خود
تا مرز شقایق

دوستان این آدرس جامعه مجازی اتاقک هستش که سایتی جالب با امکاناتی زیباست که دوستانتان

منتظر حضور شما هستند...

http://otaghak.ir

[+] نوشته شده توسط روزبه جاوید در 8:50 قبل از ظهر | |

عاشقانه

 امشب برای دیدنت....دلم را گول میزدم و با خود می اندیشیدم ...که تو مستانه می آیی ...و عاشقانه میروی...اما حیف...

http://otaghak.ir

دوستان این آدرس سایت دوستیابی اتاقک هستش فضای زیبا و جالبی داره دوستانتان منتظر شما هستند       

[+] نوشته شده توسط روزبه جاوید در 10:45 بعد از ظهر | |

بوسه لبانت

 سایه به سایه تا اوج نگاهت...
از پریشانی چشمهایت... تا مرز جنون...تا به احساس قشنگِت...
تا به آواز خوش ثانیه ها...تا به بوی خوش...بوسه لبانت...  

[+] نوشته شده توسط روزبه جاوید در 10:13 بعد از ظهر | |

بخوان نوشته هایم را

 هی تو...
نگاهی از تعجب نکن...فقط لمس کن...
کلماتی را که برایت می نویسم...
بی تفاوت نباش...لمس کن...تا بفهمی چقدرجایت خالیست...
دقت کن...و لمس کن ...و بخوان...گفته هایم را ...تا بدانی نبودنت آزارم میدهد...
لمس کن نوشته های خیسم را...
که ازاعماق قلبم...و از شیروانی نگاهم برایت مینویسم...
لمس کن گونه هایم را ... میخوانی...یا اینکه بی تفاوت...میگذری...
لمس کن لحظه هایم را...که در کنج خلوت نگاهت اسیر مانده ام..

[+] نوشته شده توسط روزبه جاوید در 12:19 قبل از ظهر | |

بیقرار

 چشمانم را...میمالم...به آسمان مینگرم...وحشت میکنم... فریاد می زنم ...بدنبال نور تو میگردم...میترسم... عرق می کنم ... ذهنم به یغما می رود ...نوری شدید همه ی مرا می پوشاند ...تو را میبینم...میبینم...میبینم...فریاد سکوتم را سر میدهم...از شوق پرواز...

[+] نوشته شده توسط روزبه جاوید در 1:31 بعد از ظهر | |

خیال

 از جا برخاستم...

[+] نوشته شده توسط روزبه جاوید در 1:0 قبل از ظهر | |

صدایم کن

 فرقی نمیکند...روز باشد یا شب...ستاره باشد یا ماه...
همیشه هستی...در سحرم...نگاه تو در شعرم پیداست...
فقط صدایم کن...  

[+] نوشته شده توسط روزبه جاوید در 1:16 بعد از ظهر | |

گریه نکن عشقم

[+] نوشته شده توسط روزبه جاوید در 1:13 قبل از ظهر | |

نگاه

 دلم تنگ است...نگاهم سرخ و طوفانیست
نمیدانم چرا...امشب ...دلم سرد و زمستانیست      

[+] نوشته شده توسط روزبه جاوید در 2:29 بعد از ظهر | |

چشم بگشا

 چشم بگشا...میبینی کجا هستی در میان برگریزان ..زرد و طلایی و اتشین ...برگهارا به اغوش میکشیم ..بیا برویم برگها نیز عاشقش شدن ...در این شهر عشق حتی میشود با سنجاقکها حرف زد....میشنوی همه یک صدا یک چیز میگویند....بیا منو تو بر بال فرشتگان اغاز کنیم رفتن را ........وهصدا با همه این دشت غزل عشق بخوانیم ....خدا.......باران بارید کاش بدانید اشتیاق دیدارست که اینچنین عاشقانه میبارد.....زیر باران بمان برای دیدار...

[+] نوشته شده توسط روزبه جاوید در 9:56 بعد از ظهر | |

زیر باران

 زیر باران نگاهت ...در امتداد شهر ...گام بر میداشتیم...دست در دست...گرمی نفسهامان...تن خیسمان را نوازش میکرد...من نجوا میکردم... 
غزل نگاهت را...و تو...میخواندی ضربان قلبم را...بخوان عشقم... رسا...و منظم...چه ریتمی دارد صدای قلبم

[+] نوشته شده توسط روزبه جاوید در 9:48 بعد از ظهر | |

فرشته من

فرشته آرزوهایم تو بودی

لا به لای خاطراتم به دنبال تو بودم

نمیدانم چرااا...

فقط یک لحظه می آیی

و دوباره شوره دلم غوغا میکند

تا بازگشتی دگر

[+] نوشته شده توسط روزبه جاوید در 10:0 قبل از ظهر | |

شب خیال

 دیشب... از همون شبهای خیالی من بود... پر از رویاهای شیرین ...با تو بودم در تمامی کوچه های دلتنگی ...گفتی خیلی خیلی زیاد دوستت دارم... گفتم دیوونه عاشقتم... خندیدی... واقعا هم خنده داره ...دیوونه گی خود عالمی داره ...عاشق هم از دیوونه چند پله بالاتره ...با این همه دیوونگی تو را تا مرز عشق کشاندم... برایت قصه ها گفتم... برایم از وفا گفتی... عاشقانه هایم را برایت مینویسم... تو بخوان... با احساس...با عشق ...فقط بخوان...لعنتی

[+] نوشته شده توسط روزبه جاوید در 5:1 بعد از ظهر | |

لبخند مرگ

 دیشب مثل دگر شبها ...با خودم میگفتم ...میخواندم و مینوشتم از دلتنگیهای خودم... این منم ...آری این منم همسفر عشق... دوباره انگشتان خسته من حرکت کردند...دوباره عشق در آسمان قلبم...نمایان شد... پرستوئی مرا مینگرد...پرستوئی برایم آواز عاشقانه میخواند... و من هلهله کنان ...به سراغش آمدم...به پیشوازش رفتم... اما او مرا به پرواز میخواند...چرا پرواز ...من عمریست پرواز را فراموش کرده ام... پرواز را نمیدانم...میخواهم گام های ابتدائی را بردارم...میخواهم شروعی دوباره داشته باشم... پرستوی عاشق دست بردار نبود...هی میخواندوهی میخواند...بالهایش را برای تشویق من به رقص وامیداشت... و من ...همسفر عشقی بیش نیستم...میخواهم در سیاهی شب برای خودم بخوانم...برای دل بیقرار خودم بخوانم... من مثل شبنمی که بر روی برگ میلغزد...رقص عشق را برایت...به تصویر میکشم... میرقصم...میلغزم...میچرخم...پرواز میکنم...وحشی میشوم...میخندم...در هوا معلق میمانم... به باران میخندم...برای خودم اشک میریزم...از روی برگ میچکم...تا میخواهم تو را بنگرم... به خاطرِ یک لبخند...میمیرم...

[+] نوشته شده توسط روزبه جاوید در 4:57 بعد از ظهر | |

الو

 خاطراتت را سایلنت کردم...رویاهایت را پشت خط گذاشته ام

[+] نوشته شده توسط روزبه جاوید در 3:7 بعد از ظهر | |