درد و دل |
||
به وبلاگ من خوش امدید |
||
دوستان عاشق تنها |
|
|
دوستان عاشق |
|
|
وضعیت من در یاهو |
|
|
آمار وب |
|
كاربران آنلاين:
تعداد بازديدها: RSS |
طراح قالب: |
| نازترین قالب های وبلاگ |
موزیک و سایر امکانات |
||||||||||||||
Alternative content | ||||||||||||||
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
|
|
||
|
شاپرکها را قدم میزنم
شقایقها بوسه باران را پس میزنند
قاصدکها در خواب هستند ماه من چشمهایت را باز کن بیا به من نگاه کن ببین اشکهایم را نگاه عاشقت را از من مگیر بیا بغض منو قدم بزن میخواهم در رویاهایت رقص باران را سر دهم بیا ستاره شبم بیا بغض سحرم
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط روزبه جاوید در 10:7 بعد از ظهر | ||
|
|
||
|
محبوبه شبم بیا چشمهایم بدنبال کدام محبوبه شبی سرگردان مانده اند ...پیدایش نمی کنم ...انگار در همین حوالی بود.... همین نزدیکی ها در کنار آن .کلبه ...شاخه های خشک درخت انار...و کلاغهای سیاه شاهد بودند...شالی بر سر داشت...اندام قلمیش خوب یادم هست... چشمهایش گوئی ساختگی بود...نگاهش مستم میکرد....گذرم که به آن حوالی می افتاد...از دور صداي دلنشینش را می شنیدم ... که من را می کشید سوي خود.طلسمم می کرد .... به خود که می آمدم آنجا بودم... در کنارهمان کلبه...صدای آوازش عاشقترم میکرد...همیشه تنها بود...درست مثل من ......آوازش همیشه از دل بود و برای دل... شکایتی نداشت از هیچ کس و هیچ جا... و این چه غریب می نمود براي من... که از همه کس و همه جا دلگیر بودم .... امروز آمدم با این قصد که بپرسم او کیست... از کجا آمده؟ اینجا چه می کند... نمی دانم پیدایش نمی کنم جایی همین حوالی بود .... در کنار آن سرو بلند...میان شاخه های گیلاس...بویش را حس میکنم...صدایش را میشنوم... اما چرا او را نمیبینم...صدایش میکنم...محبوبه...محبوبه شب...محبوبه شبم بیااااااا...اما ........ دوباره غمگین باز گشتم تا با یادش زندگی کنم...
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط روزبه جاوید در 9:45 بعد از ظهر | ||
|
|
||
|
اینجا می مانم به خاطر آنچه ...که به خاطرش زنده مانده ام ...با هر تفسیری که باشد...با هر نامی که صدایم کنی... و با هر کلامی که خطابم کنی... ... همان تنهاترینم ...که باز هم با هر تعبیری تفاوت نمیکند ... زیرا هر چه بگویم ...و هر چه بنویسم... همه با یک احساس... با یک تفکر ... و با یک عقیده... از وجودم جاری می شود ...پس میمانم...بخاطر یک رویا...یک زندگی...بخاطر تو
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط روزبه جاوید در 7:42 بعد از ظهر | ||
|
|
||
|
من تو را با یک پیمانه شرابم...سر میکشم ...به سلامتی عشق...مزه اش را با طعم لبانت عوض میکنم...مست میکنم...با چشمان آبی تو...میزنم پیاله دوم را ...به سلامتی چشمانت...مزه اش را با اشک چشمانت عوض میکنم...شیشه را سر میکشم...به سلامتی خودم...که هر چه میکشم...غمم نیست...بی خیال عشق...بی خیال غم
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط روزبه جاوید در 7:38 بعد از ظهر | ||
|
|
||
|
گاهی در هم می ریزم...سکوت و فریادم را...همه چیز را به هم میزنم...فریادم را با سکوت تلخ ...و سکوتم را با فریادی مهیب در می آمیزم...اما چه زیبا آهنگی دارند...چه آرامش خاصی میدهند
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط روزبه جاوید در 7:36 بعد از ظهر | ||
|
|
||
|
در خلوت جنگل چشمانم باد می وزد... در نگاهم همه چیز را می یابی...شور و نشاط...عشق را...دلم تنگ نیست...فقط هوا ی دلم بارانیست...اینجا من تنها مانده ام...تنها در انتظار باران...میخواهم لحظه های دلم را...بارانی کنم...
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط روزبه جاوید در 7:34 بعد از ظهر | ||
|
|
||
|
نمیدانم چه بگویم
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط روزبه جاوید در 7:16 بعد از ظهر | ||
|
|
||
|
چه میدانستی تو از من...سنگ صبورت بودم همیشه در لحظات دلتنگی تمام غمهایت را به من میگفتی می آمدی ...تمامی بیقراریت را بی توجهی او را برایم شرح میدانی و من گوش میکردم...وقتی می آیی قلبم فرو میریزد آیا امروز به من خواهی گفت که مرا دوست داری دوباره می آیی...سکوتی تلخ میکنی...هق هق ناله هایت را از راه دور میشنوم دوباره از او برایم میگوئی دوباره شکوه از بی توجهی او را شروع میکنی و من دوباره گوش میکنم حرفهایی رو که زجرم میدهند تمامی لحظات با من را فقط از او میگوئی و من لحظه لحظه های با تو بودن را هر ثانیه هزار بار میمیرم و تو همچنان از او میگوئی...و من همچنان چشمهایم را میبندم که پنهان کنم عشقم را همیشه میگوئی او تنها عشق من است اما تو خوب میدانی که او هرگز تو را نمیخواهد تو از او میگوئی...و من همچنان میخورم این غصه های تلخ را خوب یادم هست آخرین باری که آمدی از من پرسیدی روزبه تا حالا عاشق شدی تا حالا دلت برا کسی تنگ شده و من مات و مبهوت ماندم که چه بگویم بهش گفتم آری...گفت آیا تا حال بهش بی توجهی کرده ای گفتم خیر...گفت خوشا بحالش...حتما خیلی عاشق هم هستید و من همچنان میبلعیدم...بغض گره خورده در گلو را میخواهم فراموشش کنم...چه غریب بود کلامت در انتظار شنیدن کلمه عجیبی بودم ...فقط نگاهم به لبانت بود که تو پرسیدی...از عشق چیزی میدانی من سکوت کردم...اشکهایم را در درون ریختم آهی کشیدم...و تو همچنان ندانستی...که چه عاشقانه دوستت دارم دوباره مثل همیشه...رفتی
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط روزبه جاوید در 5:59 بعد از ظهر | ||
|
|
||
|
بابا...مامان دلم براتون تنگ شده وقتی متولد شدم خود را در آغوش گرم مامان دیدم چشمان پر اشک بابا را فراموش نمیکنم که از خوشحالی داشت سوره حمد را میخواند مامان مرا میبوسید پستانش را در دهانم قرار داد از فرط گرسنگی چنان شیر میمکیدم که از اطراف دهانم شیر چکه میکرد چه شور و شوقی در منزل بر پا بود همه به هم تبریک میگفتند کودک نورسیده مبارک اما... کفر طغیان کرد به کشورمان هجوم کردند همه را میکشتند بابا...مامان...برادر و خواهرهایم همگی شهید شدند من ماندم با اشکهای بیقرارم تانک ها منزل ما را خراب کرده بود من در گوشه ای از خرابه ها در آغوش مادر بودم مادرم چشمانش باز بود اما بی حرکت فقط نگاهش سمت من بود سربازی آمد از همان کفار بی رحم من ترسیدم ایکاش من هم مرده بودم از فرط ترس گریه میکردم سرباز نگاهی به من کرد دستهایم را بسو یش دراز کردم تا مرا در آغوش بگیرد آن سرباز هم چشمانش پر از اشک شد مرا در آغوش گرمش گرفت مرا میبوسید و کلمات عجیبی میگفت آخر او به زبان دیگری سخن میگفت اما من در آغوش او آرام گرفتم و نگاهم بسوی مادرم بود که مرا مینگریست سرباز نگاهی به مادرم کرد مرا نزدیک مادرم برد چشمان مادرم را بست و مرا با خود برد حال بی مادر چه کنم مامان دلم برات تنگ شده بابا آغوش گرم تو را میخواهم ای خدا گناه من چه بوده که باید بی پدر و مادر زندگی کنم
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط روزبه جاوید در 12:43 قبل از ظهر | ||
|
|
||
|
عشق یعنی لحظه های انتظار عشق یعنی یک نگاه از سوی یار عشق یعنی پای آن سرو بلند تا بلندای نگاهت سوختن عشق یعنی گونه های خیس من از تب تو تا سحر گه سوختن عشق یعنی در خیالت ماندن تا ابد در انتظارت ماندن
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط در 1:58 قبل از ظهر | ||
|
|
||
|
تو میدانی که من تنهای تنهایم تو میدانی که من از غم گریزانم تو میدانی که من بی تو نمی مانم تو میدانی که من در انتظار اشک میمانم تو میدانی که من از نسل بارانم تو میدانی که من ابر پریشانم نمیدانم تو میدانی که میدانم مرا هرگز نمیخواهی
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط روزبه جاوید در 9:41 بعد از ظهر | ||
|
|
||
|
سالهای سال در خود مردم و مردم ماهها در خیال خود سوختم و سوختم روزها در رویاهایت سرگردان بودم ساعتها در انتظارت ماندم و ماندم تا اینکه لحظه ای با تو زندگی کنم
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط روزبه جاوید در 9:28 بعد از ظهر | ||
|
|
||
|
عشقم برای تو تنهائیم مال تو غم و غصه هایت مال من چرا سکوت کرده ای عادلانه تقسیم نکردم سهم تو را بیشتر دادم
نفسم مال تو قلبم مال تو
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط روزبه جاوید در 9:16 بعد از ظهر | ||
|
|
||
|
ﺣﺲ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ دنیای منی احساس میکنم قلب منی بی تو نفسم کند میشود دنیای من قلبم نفسم فقط به عشق تو زندگی میکنم
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط روزبه جاوید در 6:23 بعد از ظهر | ||
|
|
||
|
برای تو مینویسم ........برای تویی که تنهایی هایم پر از یاد توست...
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط در 1:3 بعد از ظهر | ||
|
|
||
|
آرام آمدی...آرام پا گذاشتی در حال و هوای عشق من هوای ابری دلم را آفتابی کردی حال گیج مانده ام...که چگونه آمدی حس میکنم در حال و هوای خودم نیستم مستم یا که مدهوشم،اين عشق بوی باران میدهد.
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط روزبه جاوید در 12:35 قبل از ظهر | ||
|
|
||
|
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط در 12:14 قبل از ظهر | ||
|
|
||
|
دیشب تو بودی و اشک و غم من هم گوشه ای زانو در بغل داشتم دیشب مثل شبهای قبل نبود خیلی خیلی زیاد دوستم نداشتی دلت برام تنگ نبود غصه جدائی سر دادی من فقط گوش میکردم ناله های شقایقهای وحشی را که چه غریبانه برایم اشک میریختند و شب پره ها رقص جدائی سر میدادند من ...گوشه ای تنهای تنها در انتظار غروب آفتاب نشسته بودم آه...که چقدر تنها شده ام
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط روزبه جاوید در 11:4 قبل از ظهر | ||
|
|
||
|
نوشته هایم را از شهر عشق میخوانید در این دیار پر از گلهای عاشق زندگی میکنند اینجا پروانه ها عشق میدهند به گلها دیگر اینجا شمعی نمیسوزد آسمان اینجا پر از ستاره های رنگیست ماه سرزمین ما همیشه بیدار است هوای ما سنگین است اینجا قلبها عاشقانه میتپند عمریست اینجا همه جاوید هستند اینجا کسی نمیمیرد اینجا فقط زندگی هست عاشقانه زندگی کنید
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط روزبه جاوید در 12:58 قبل از ظهر | ||
|
|
||
|
چه مهربانانه مرا در هم شکستی
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط روزبه جاوید در 10:35 قبل از ظهر | ||
|
|
||
|
دیشب از همون شبهای خیالی من بود پر از رویاهای شیرین با تو بودم در تمامی کوچه های دلتنگی گفتی خیلی خیلی زیاد دوستت دارم گفتم دیوونه عاشقتم خندیدی واقعا هم خنده داره دیوونه خود عالمی داره عاشق هم از دیوونه چند پله بالاتره چی میشه این همه دیوونگی تو را تا مرز عشق کشاندم برایت قصه ها گفتم برایم از وفا گفتی عاشقانه هایم را برایت مینویسم تو بخوان با احساس...با عشق
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط روزبه جاوید در 10:19 قبل از ظهر | ||
|
|
||
|
صدا از دور می آید صدای ناله شمشیر می آید صدای غرش خورشید می آید دلش خون است تنش خسته صدایی در گلو مانده عمو میخواهد از بابا عمو مشکش پر از خون است تنش پاره دلش خون است برادر پشت خم کرده قمر در خاک و خون نالان (یا قمر بنی هاشم)
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط روزبه جاوید در 9:36 قبل از ظهر | ||
|
|
||
|
کاش تنهائیم را حس میکردی کاش میدانستی تنهایی چه معنایی دارد کاش قبل از رفتن به پشت سرت نگاه میکردی
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط روزبه جاوید در 11:36 بعد از ظهر | ||
|
|
||
|
یادت هست اون شب
که سبدی از ستاره در دست داشتی
و ماه عاشقانه تنهایمان را طراوت میداد
آن شب که شقایقها
برایمان آواز عشق سر میدادند
من و تو عاشقانه اشک میریختیم
ساحل یادش هست
بوسه های تو را
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط روزبه جاوید در 11:23 بعد از ظهر | ||
|
|
||
|
تو میدانی دلم تنگ است این شب ها
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط روزبه جاوید در 10:59 بعد از ظهر | ||
|
|
||
|
تو میگوئی که این بابا و آن بابا یکی هستن
صدای ناز می آید معلم علم را در قلب می کارد، معلم گفته ها دارد نفس ها حبس در سینه و قلبی همچو آیینه یکی از بچه های کوچه بن بست، که میزش جای آخر هست و همچو نی فقط نا داشت؛ به قلبش یک معما داشت؛ به انگشت اشاره او، سوال از درس بابا داشت سوال از درس بابای زمان دارد. تو گویی درس هایی بر زبان دارد صدای کودک اندیشه می آید. صدای بیستون،فرهاد یا شیرین،صدای تیشه می آید معلم گفت فرزندم سؤالت چیست؟ این یکی بابا و آن بابا یکی هستند معلم گفت آری جان من بابا همان باباست معلم گفت فرزندم بیا اینجا، چرا اشکت روان گشته؟ پسر با بغض گفت این درس را دیگر نمی خوانم مگر این درس سنگین است؟ ولی بابای آرش شاد و خوشحال است؟ چرا فرزند خود را سخت در آغوش می گیرد؟ چرا بابا مرا یک دم به آغوشش نمی گیرد؟ چرا بابا مرا یک دم نمی بوسد؟ چرا بابای من هر روز می پوسد؟ یکی بابا در این درس است و آن بابای دیگر نیست جای آن یکی بابا، خدا را در ورق بنویس...
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط روزبه جاوید در 12:17 قبل از ظهر | ||
|
|
||
|
نمی دانی چرا تلخ است گفتارم
چرا می گویم از مستی
چرا می نالم از درد پریشانی
چرا اشکم سرازیر است از چشمم
نمی دانی چرا مستم
نمیدانی چرا می سوزم از غربت
چرا می ترسم از صحبت
نمیدانی چرا من همنشین ناله و دردم
چرا تنها و حیرانم
نمی دانم چه میدانی
تو از حالم
فقط این را بدان
مست و پریشانم
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط روزبه جاوید در 11:4 قبل از ظهر | ||
|
|
||
|
چه زیباست انتظار من منتظر تو...تو منتظر او من دیده براهم...تو همسفر او چه زیباتر دلتنگیست من دلتنگ تو...و تو دلتنگ او
من برایت اشک بریزم و تو زیر باران با او قدم بزنی
زیر باران چترم را روی سرت گرفته بودم من خیس باران بودم تو میگفتی چرا خیس شدی من گفتم میخواهم بشویم گناهانم را و چه دلپذیر است هر چه تو دروغ میگوئی من گناه وار میشوم
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط روزبه جاوید در 10:48 قبل از ظهر | ||
|
|
||
|
شبانه در به در کوچه های پر از احساسم خسته و دردمند و غریب بدنبال تو میگردم اسیر ظلمت شب گشته ام ماهم کجائی
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط روزبه جاوید در 10:36 قبل از ظهر | ||
+ |
|
||
|
وقتي تو نيستي... خورشید خود را مخفی میکند ماه چشمهایش را به من میدوزد وستاره ها پریشان و بیقرار بدنبال جنگل نگاهت و شکوفه های یاس هراسان از ابر گرفتگی آسمان و من چه غریبانه مینگرم به خیالاتم وقتی که نیستی میخواهم دنیا نباشد و کهکشان دلتنگی از یاد ببرد گردش خویش را
و ساقه های عشق من در بیابان غم خشک گردند وقتی می آیی ماه آواز میخواند ستاره ها میرقصند و ساقه های پیچک خود را تا ارش میرسانند و به اطراف تو میپیچند و نوازشت میکنند و درخت انار بارور میگردد و اناری سرخ بر شاخه میخندد و اشکهای خونینش بر گونه هایت میچکد تا درخشش چهره ات را به رخ ماه بکشد و من بیقرار در انتظار شانه ات تکیه کنم و اشکهایم را برایت بسرایم و تو آرام پلکهایت را بگشائی و مرا ببوسی
|
||
|
[+]
نوشته شده توسط روزبه جاوید در 10:14 قبل از ظهر | ||
.jpg)